Το όνομα οροβάγχη δεν λέει απολύτως τίποτε στους γεωργούς, το φυτό είναι γνωστότατο με την λαϊκή ονομασία ΄΄λύκος΄΄, και γνωρίζουν πως είναι μεγάλος μπελάς αυτό το παράσιτο στις καλλιέργειες τους, είτε αυτό είναι τριφύλλι, είτε καλλιέργεια με αρωματικά φυτά και άλλα.Το παράσιτο αυτό αναπτύσσεται εις βάρος άλλων φυτών, συνηθέστερα προτιμά πόα, όπου και αναπτύσσεται με μεγάλη ευκολία και από αυτά τρέφεται.
Ο τρόπος είναι απλός, μόλις βρεθούν τα κλαδιά του πάνω σε ένα φυτό για να στηριχθεί αγκαλιάζει τον κορμό του φυτού-ξενιστή και το τυλίγει, στην αρχή λίγο μετά σφικτά, τόσο σφικτά που τα σημεία επαφή βγάζουν ρίζες στον κορμό του ξενιστή, από εκεί παίρνει το νερό, και τα θρεπτικά συστατικά του για να αναπτυχθεί.
Μόλις εδραιωθεί στο ένα φυτό, απλώνει κλαδιά για το επόμενο και έτσι αναπτύσσεται γρήγορα σε μεγάλη επιφάνεια καταστρέφοντας τις όποιες καλλιέργειες παρασιτεί.Τα φυτά στα οποία παρασιτεί ο λύκος είναι καταδικασμένα να χαθούν από ασιτία, αφού χάνουν όλα τα θρεπτικά συστατικά τους.
Λόγω έλλειψης χλωροφύλλης, το χρώμα των κλαδιών του και του κορμού του είναι ανοικτό κίτρινο ως πορτοκαλί, μοιάζουν σαν βρασμένα μακαρόνια, γιαυτό και του δώσανε και τις ονομασίες μαλλιά διαβόλου, διαβολότριχες, διαβολομακάρονα και άλλες παρόμοιες.
Τα άνθη της οροβάγχης είναι λευκά προς κρεμ, και βγαίνουν χωρίς μίσχους κατευθείαν από τα κλαδιά σε ταξιανθίες που αναπτύσσει το φυτό. Οι σπόροι που πέφτουν στο χώμα μετά την ωρίμανση, διατηρούν την ικανότητα τους να βλασταίνουν και αφού περάσουν 12 χρόνια. Αυτό και μόνο το κάνει ένα από τα 12 πιο δύσκολα ζιζάνια προς εξόντωση.
Η κοπή και το κάψιμο πριν την άνθηση του, είναι η μοναδική λύση, αν γίνεται κάθε φορά που βλασταίνει.
Το επισκέπτονται οι μέλισσες όλη την ημέρα αν δεν έχει άλλες ανθοφορίες εκεί κοντά και παίρνουν νέκταρ και γύρη σε χρώμα κρεμ μέχρι ανοιχτό κίτρινο.
Το νέκταρ είναι πλούσιο σε ζάχαρα, αφού φτάνει το 28% περίπου. Το μέλι οροβάγχης είναι ανοικτόχρωμο και κρυσταλλώνει γρήγορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου