Η μυρουδιά του βασιλικού πάντα θα μας θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια. Τέλος Οκτωβρίου και επειδή δεν πέσανε παγωνιές ο βασιλικός αντέχει λίγο ακόμη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων μας να τα συντηρήσουμε, αυτά τα φυτά που έχουμε φυτεμένα στον κήπο και όχι στις γλάστρες για να τις προστατεύσουμε, τώρα είναι στα τελευταία τους, ΄΄παρακαίρισαν΄΄ πέρασε ο καιρός τους, ξεσταχυάζουν και αρχίζουν να μαραίνονται. Όμως οι μέλισσες έστω και τώρα που έχουν αραιώσει πολύ τα άνθη τους, τα επισκέπτονται και στην κυριολεξία ρουφάνε το νέκταρ. 
Επίσης κάνουν και κάποια συλλογή γύρης. Τα χωράφια που καλλιεργείται ο βασιλικός προτιμούν οι μελισσοκόμοι που κάνουν βιολογική μελισσοκομία καθόσον ο βασιλικός δεν χρειάζεται ποτέ ράντισμα.Η καταγωγή του είναι από την Ινδία, όπου το είχαν και το έχουν σαν ιερό φυτό, εικάζεται πως στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, έτσι πήρε το όνομα του, το φυτό του βασιλιά, το βασιλικό φυτό, ο βασιλικός !
Σε όλα τα κράτη του κόσμου τον χρησιμοποιούν κατά κόρο σαν άρτυμα, σε πολλά φαγητά, σαλάτες, και σάλτσες.
Κατά την αρχαιότητα ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν βακτηριοκτόνο.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες βασιλικού και διάφορα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, πλατύφυλλος, λευκός, ροζ, επειδή υπάρχουν πολλά είδη στην χώρα μας ο λαός μας του έδωσε και ονόματα, Αγιορείτικος, Βρυξελών(αυτός με το φύλλο σαν μαρουλιού), ο μικρόφυλλος ο Ελληνικός, και άλλα.
Για να διατηρούμε τον βασιλικό μας πάντα ακμαίο, ζωηρό και φουντωτό τότε πρέπει τακτικά να τον κορφολογούμε με αποτέλεσμα ο βασιλικός να βγάζει νέα βλαστάρια συνέχεια, επίσης θέλει τακτικό πότισμα στην ρίζα, όχι στα φύλλα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου