Rosa - Τριανταφυλλιά

Η γλώσσα των τριαντάφυλλων είναι πολύ μεγάλη, και κάθε τόσο αυξάνεται, ανάλογα και με τις επιθυμίες, την φαντασία των ανθρώπων και των….ανθοπωλών.
Πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις, το έχουν σαν σήμα τους. Ανθοδέσμες με τριαντάφυλλα, τύπου βικτοριανό, νεοκλασικό, ρομαντικό, μοντέρνο και πολλά ακόμη, αλλά και ροδοπέταλα σε πίστες χορού τέλεσης γαμήλιας εκδήλωσης είναι κάτι σύνηθες σήμερα, μέχρι και ροδοπέταλα στην μπανιέρα των ζευγαριών κατά την διάρκεια του μήνα του μέλιτος, είναι εκδηλώσεις τρυφερότητας, ρομαντισμού και ευαισθησίας.
Ακόμη-ακόμη από κάποια τριαντάφυλλα που είναι αρωματικά, πέταλα τους μπαίνουν σε διάφορα φαγητά και σαλάτες.
Σημαντικό για το άρωμα των τριαντάφυλλων είναι να γνωρίζει κανείς πως, τα τριαντάφυλλα έχουν πολλές διαφορετικές μυρουδιές και αρώματα, με κορυφαίο όλων το Δαμασκηνό ρόδο, που έχει αρώματα υάκινθου, σμύρνας, τσαγιού, και μήλου.
Το κάθε τριαντάφυλλο μπορούμε να το μυρίσουμε μόνον για 4 – 5 δευτερόλεπτα και η μυρουδιά του θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας. Τα τριαντάφυλλα μυρίζουν πιο ωραία τις πρωινές ώρες και με θερμοκρασία περιβάλλοντος που ευρίσκονται ανάμεσα στους 18 και 22 βαθμούς Κελσίου, κατόπιν τα αιθέρια έλαια τους σιγά-σιγά εξατμίζονται.
Αν θέλουμε να έχουμε πραγματική εντύπωση του αρώματος πολλών διαφορετικών τριανταφυλλιών, θα μπορούσαμε να μυρίσουμε κόκκους καφέ ανάμεσα σε κάθε όσφρηση.
Η γύρη που δίνει η τριανταφυλλιά είναι πολύ θρεπτική για την δύσκολη εποχή του φθινοπώρου, και αυτό το εκμεταλλεύονται οι μέλισσες με συνεχείς επισκέψεις στα άνθη της με ηλιοφάνεια και όταν η θερμοκρασία περιβάλλοντος ξεπερνά τους 14 βαθμούς Κελσίου.
Ακόμη και το νέκταρ που δίνει είναι με καλές ποσότητες και ικανοποιητικά ζάχαρα.

Eriobotrya japonica - Μουσμουλιά

Την συναντάμε σε μεγάλες εκτάσεις στην Κίνα και στη νότια Ιαπωνία όπου είναι και η πατρίδα της.
Είναι ένα χειμωνιάτικο δένδρο, ανθίζει από τον Νοέμβριο και κρατά τα άνθη της μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, κάποιες χρονιές όταν βοηθά ο καιρός, υπάρχουν άνθη ακόμη και στα μέσα του Γενάρη.Είναι αειθαλές δένδρο και σε περιοχές που πέφτει χιόνι καλό είναι να δένουμε τα κλαδιά του διότι σχίζονται εύκολα. Ο μεγάλος παγετός είναι εχθρός της μουσμουλιάς, κάτω από -7 βαθμούς Κελσίου αρχίζουν και παγώνουν τα νεαρά βλαστάρια και μέρος του φυλλώματός της.
Αγαπά το φως και όταν την φυτεύουμε σε προσήλιες και απάνεμες θέσεις αναπτύσσετε γρήγορα, δημιουργεί καλή κόμη, δημιουργεί πολλά άνθη, και καρπούς, αντίθετα σε σκιερά μέρη δεν αναπτύσσεται εύκολα σαν φυτό αλλά και η καρποφορία της είναι φτωχή.
Φτάνει τα 6 μέτρα ύψος και αυτό που την χαρακτηρίζει είναι το πλούσιο καταπράσινο φύλλωμά της. Τα φύλλα της στο επάνω μέρος είναι σκούρο πράσινο και το κάτω μέρος πιο ανοιχτόχρωμο πράσινο.Τα κρεμ λουλούδια της μουσμουλιάς δημιουργούν όμορφες ταξιανθίες με πολύ ωραία μυρουδιά.Τα φρούτα της μουσμουλιάς καταναλώνονται σε όλες τις μορφές, φρέσκα, ξερά, κομπόστα, μαρμελάδα και σε κέικ.
Η φύτευση της γίνεται με καρπούς αλλά είναι αργή και χρονοβόρα, πολύ καλύτερη και γρήγορη ανάπτυξη έχει αν την εμβολιάσουμε σε κυδωνιά.Υπάρχουν πάνω από 1000 διαφορετικά είδη μουσμουλιά στον κόσμο.
Τα μούσμουλα είναι πολύ θρεπτικά και περιέχουν υδατάνθρακες, βιταμίνη Α, κάλιο, σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο, β-καροτίνη, Υ- καροτίνη, λουτεϊνη, νεοξανθίνη, και άλλα χρήσιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό συστατικά. Η φλούδα του είναι 5 φορές πλουσιότερη από την σάρκα του βερίκοκου.Είναι εντομόφυλλο φυτό, και το επισκέπτονται μόνον οι μέλισσες, ακόμη και με θερμοκρασίες λίγο πιο πάνω από τους 11βαθμούς, πάντα όμως με την παρουσία του ήλιου. Η γύρη της μουσμουλιά είναι πολύ θρεπτική και με μεγάλη μελισσοκομική αξία την εποχή που υπάρχει. Το νέκταρ σε μεγάλη ποσότητα σε κάθε ταξιανθία, αλλά με χαμηλά ζάχαρα, όμως οι προστόμαχοι των συλλεκτριών γεμίζουν αμέσως και αυτό είναι καλό για τα μελίσσια μας την δύσκολη αυτή μελισσοκομική εποχή.

Rosmarinus officinalis - Δενδρολίβανο

Το δενδρολίβανο είναι ένα μελισσοκομικό φυτό που κάνει ξυλώδη κορμό, με ευωδιαστά αειθαλή φύλλα. Είναι αυτοφυές σε όλες τις μεσογειακές χώρες.
Ανήκει στην πολυπληθή οικογένεια Lamiaceae, όπου ανήκουν οι μέντες και άλλα αρωματικά φυτά.
Το ύψος του δενδρολίβανου φτάνει εύκολα το 1,5 μέτρο, τα φύλλα του δεν πέφτουν κατά την χειμερινή περίοδο, αφού είναι το μοναδικό χειμερινό φυτό με την μεγαλύτερη ανθοφορία, που αρχίζει τον Οκτώβριο, ενίοτε και μέσα Σεπτεμβρίου, και διαρκεί μέχρι και τον Απρίλιο.
Δίνει νέκταρ σε καλές ποσότητες αλλά και η ποιότητα του είναι καλή αφού το μέλι που δίνει είναι εύγευστο ανοικτόχρωμο αλλά κρυσταλλώνει γρήγορα.
Μεγαλύτερης σπουδαιότητας και περισσότερο αναγκαία είναι η γύρη την δύσκολη χειμερινή περίοδο, διότι δεν υπάρχουν πολλά ανθισμένα φυτά που θα βοηθήσουν τα μελίσσια να πάρουν γύρη(φυτική πρωτεΐνη), για να αυξήσουν τους γόνους τους. Έτσι τα ανθισμένα δενδρολίβανα είναι σωτήρια λύση.
Τα φύλλα τους έχουν μήκος από 2 έως 4 εκατοστά πράσινα στο πάνω μέρος και ελαφρώς χνουδωτά στο κάτω.
Το δενδρολίβανο είναι πολύ ανθεκτικό φυτό τόσο στο πολύ κρύο και στις παγωνιές όσο και στην καλοκαιρινή ξηρασία. Αυτό το οφείλει στο πολύ καλό ριζικό του σύστημα που διαθέτει αφού κάνει άριστη εκμετάλλευση της υγρασίας, και τις ζέστης κάτω από το φύλλωμα του.
Τα άνθη του είναι μπλε, αλλά υπάρχουν και ποικιλίες με διαφορετικά χρώματα, όπως λευκό, ροζ, πορφυρό και ρόδινο.
Το όνομα του σημαίνει στα Λατινικά ΄΄ δροσιά της θάλασσας΄΄.
Τα φρέσκα αλλά και τα ξερά φύλλα του μπαίνουν συχνά στις σαλάτες και σάλτσες, και στην παραδοσιακή Μεσογειακή κουζίνα, συνοδεύουν ως επί το πλείστον τα κρέατα και τα ψαρικά, επίσης πίνεται ευχάριστα σαν τσάι, και χρησιμοποιείται και σαν άρωμα.

Cuscuta europaea

Το όνομα οροβάγχη δεν λέει απολύτως τίποτε στους γεωργούς, το φυτό είναι γνωστότατο με την λαϊκή ονομασία ΄΄λύκος΄΄, και γνωρίζουν πως είναι μεγάλος μπελάς αυτό το παράσιτο στις καλλιέργειες τους, είτε αυτό είναι τριφύλλι, είτε καλλιέργεια με αρωματικά φυτά και άλλα.
Το παράσιτο αυτό αναπτύσσεται εις βάρος άλλων φυτών, συνηθέστερα προτιμά πόα, όπου και αναπτύσσεται με μεγάλη ευκολία και από αυτά τρέφεται.
Ο τρόπος είναι απλός, μόλις βρεθούν τα κλαδιά του πάνω σε ένα φυτό για να στηριχθεί αγκαλιάζει τον κορμό του φυτού-ξενιστή και το τυλίγει, στην αρχή λίγο μετά σφικτά, τόσο σφικτά που τα σημεία επαφή βγάζουν ρίζες στον κορμό του ξενιστή, από εκεί παίρνει το νερό, και τα θρεπτικά συστατικά του για να αναπτυχθεί. Μόλις εδραιωθεί στο ένα φυτό, απλώνει κλαδιά για το επόμενο και έτσι αναπτύσσεται γρήγορα σε μεγάλη επιφάνεια καταστρέφοντας τις όποιες καλλιέργειες παρασιτεί.
Τα φυτά στα οποία παρασιτεί ο λύκος είναι καταδικασμένα να χαθούν από ασιτία, αφού χάνουν όλα τα θρεπτικά συστατικά τους.
Λόγω έλλειψης χλωροφύλλης, το χρώμα των κλαδιών του και του κορμού του είναι ανοικτό κίτρινο ως πορτοκαλί, μοιάζουν σαν βρασμένα μακαρόνια, γιαυτό και του δώσανε και τις ονομασίες μαλλιά διαβόλου, διαβολότριχες, διαβολομακάρονα και άλλες παρόμοιες.
Τα άνθη της οροβάγχης είναι λευκά προς κρεμ, και βγαίνουν χωρίς μίσχους κατευθείαν από τα κλαδιά σε ταξιανθίες που αναπτύσσει το φυτό. Οι σπόροι που πέφτουν στο χώμα μετά την ωρίμανση, διατηρούν την ικανότητα τους να βλασταίνουν και αφού περάσουν 12 χρόνια. Αυτό και μόνο το κάνει ένα από τα 12 πιο δύσκολα ζιζάνια προς εξόντωση.
Η κοπή και το κάψιμο πριν την άνθηση του, είναι η μοναδική λύση, αν γίνεται κάθε φορά που βλασταίνει.
Το επισκέπτονται οι μέλισσες όλη την ημέρα αν δεν έχει άλλες ανθοφορίες εκεί κοντά και παίρνουν νέκταρ και γύρη σε χρώμα κρεμ μέχρι ανοιχτό κίτρινο.
Το νέκταρ είναι πλούσιο σε ζάχαρα, αφού φτάνει το 28% περίπου. Το μέλι οροβάγχης είναι ανοικτόχρωμο και κρυσταλλώνει γρήγορα.

Ocimum basilicum - Βασιλικός

Η μυρουδιά του βασιλικού πάντα θα μας θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια. Τέλος Οκτωβρίου και επειδή δεν πέσανε παγωνιές ο βασιλικός αντέχει λίγο ακόμη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων μας να τα συντηρήσουμε, αυτά τα φυτά που έχουμε φυτεμένα στον κήπο και όχι στις γλάστρες για να τις προστατεύσουμε, τώρα είναι στα τελευταία τους, ΄΄παρακαίρισαν΄΄ πέρασε ο καιρός τους, ξεσταχυάζουν και αρχίζουν να μαραίνονται. Όμως οι μέλισσες έστω και τώρα που έχουν αραιώσει πολύ τα άνθη τους, τα επισκέπτονται και στην κυριολεξία ρουφάνε το νέκταρ. Επίσης κάνουν και κάποια συλλογή γύρης. Τα χωράφια που καλλιεργείται ο βασιλικός προτιμούν οι μελισσοκόμοι που κάνουν βιολογική μελισσοκομία καθόσον ο βασιλικός δεν χρειάζεται ποτέ ράντισμα.
Η καταγωγή του είναι από την Ινδία, όπου το είχαν και το έχουν σαν ιερό φυτό, εικάζεται πως στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, έτσι πήρε το όνομα του, το φυτό του βασιλιά, το βασιλικό φυτό, ο βασιλικός !
Σε όλα τα κράτη του κόσμου τον χρησιμοποιούν κατά κόρο σαν άρτυμα, σε πολλά φαγητά, σαλάτες, και σάλτσες.
Κατά την αρχαιότητα ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν βακτηριοκτόνο.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες βασιλικού και διάφορα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, πλατύφυλλος, λευκός, ροζ, επειδή υπάρχουν πολλά είδη στην χώρα μας ο λαός μας του έδωσε και ονόματα, Αγιορείτικος, Βρυξελών(αυτός με το φύλλο σαν μαρουλιού), ο μικρόφυλλος ο Ελληνικός, και άλλα.
Για να διατηρούμε τον βασιλικό μας πάντα ακμαίο, ζωηρό και φουντωτό τότε πρέπει τακτικά να τον κορφολογούμε με αποτέλεσμα ο βασιλικός να βγάζει νέα βλαστάρια συνέχεια, επίσης θέλει τακτικό πότισμα στην ρίζα, όχι στα φύλλα του.